Ιατρός Γαστρεντερολόγος

Το βιβλίο λένε πως είναι ο πιο πιστός σύντροφος του ανθρώπου. Αυτό είναι κατεξοχήν αληθινό. Το καλό βιβλίο μάλιστα γίνεται κάτι παραπάνω˙ ένας αληθινός καθοδηγητής, που χαράζει ολόισια, χωρίς περιστροφές και παρεκκλίσεις, τον ορθό δρόμο ζωής. Και τι να πει κανείς για το ηθοπλαστικό βιβλίο; Αυτό, σαν οδηγός, δεν σταματά στα περιορισμένα όρια του τόπου και του χρόνου, μα προχωρεί ακάθεκτο στην απεραντοσύνη της αιωνιότητος˙ μας χαρίζει ανάσες ζωής˙ δυνάμεις να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, να επιλέγουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε πράξη ό,τι μας ολοκληρώνει ως προσωπικότητες. 
Ένα τέτοιο βιβλίο ήρθε στα χέρια μου, γραμμένο από τον αδερφό μου, Γιάννη. Μέσα σ’ αυτό παρουσιάζεται μια βιογραφία, που έχει να δώσει στους νέους μας -και όχι μόνο- πολλά. Ζωγραφίζει ένα παιδί, που μέσα από αντικειμενικά δύσκολες οικονομικές συνθήκες αγωνίζεται, προσπαθεί και καταφέρνει να γίνει έφηβος, να ωριμάσει και να κατακτήσει τα όνειρά του, να σπουδάσει την Ιατρική επιστήμη, να ανδρωθεί και να ολοκληρωθεί ως άνθρωπος.
   Πίσω όμως από αυτό το παιδί δεν πρέπει ποτέ να παραβλέψουμε ότι υπάρχει μια υγιής οικογένεια, η οποία του παρέχει όλη τη συναισθηματική και αγαπητική κάλυψη. Η οικογένεια αυτή είναι εμποτισμένη από τα νάματα της ορθοδόξου πίστεως. Η χριστιανική ηθική γίνεται καθημερινή πράξη. Το παιδί αυτό από πολύ μικρό μαθαίνει τον «φόβο Θεού»˙ κάτι τέτοιο είναι μια δύναμη, που το ωθεί να προχωρήσει, να ξεπεράσει τυχόν φόβους και αδυναμίες και να καλλιεργήσει στην ψυχή του την αρετή στον δύσκολο αγώνα της κατάκτησης του καλού. Βλέπουμε, δηλαδή, τη δύναμη της χριστιανικής οικογένειας, η οποία -όπως μας διδάσκει ο Άγιος Ιερός Χρυσόστομος- μιλά για τον Θεό στα παιδιά της, όταν είναι μικρά, ενώ όταν μεγαλώσουν μιλά στον Θεό γι’ αυτά. Μέσα σ’ αυτή την οικογένεια βρίσκεται η χάρη του Τριαδικού Θεού, η οποία επιστεγάζει και χαριτώνει κάθε προσπάθεια.
   Στο βιβλίο αυτό ανακαλύπτουμε και άλλα στοιχεία, που μας δημιουργούν νοσταλγία και τα οποία ίσως και εμείς οι μεγαλύτεροι -άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο- έχουμε βιώσει. Συναντάμε ιστορικά στοιχεία του τόπου, στον οποίο μεγάλωσε το παιδί αυτό και καθημερινές στιγμές της μεταπολεμικής Ελλάδας στην οικογένεια, στη γειτονιά, στο σχολείο, στα πολιτικά δρώμενα και στον περίγυρο γενικά.
Αυτό, όμως, που εμένα με άγγιξε περισσότερο είναι δύο φράσεις από τον επίλογο του βιβλίου: «Θα πρέπει να παραμένεις πιστός και αφοσιωμένος στις αρχές σου, τις οποίες να εφαρμόζεις σε κάθε στιγμή της ζωής σου. Είναι απόλυτη ανάγκη οι αποφάσεις που λαμβάνεις να είναι συνεπείς με τις αρχές σου». Τον Γιάννη τον ζω επί τέσσερις δεκαετίες. Γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό που ο ίδιος αναφέρει παραπάνω τον εκφράζει απόλυτα. Δεν αμφισβήτησε ποτέ τις αρχές του, δηλαδή την αγάπη προς τον Τριαδικό Θεό, την Πατρίδα, την οικογένεια και τον συνάνθρωπο. Με αυτές τις αρχές και αξίες αγωνίστηκε και έφτασε ψηλά στην επιστήμη του και στην ψαλτική του τέχνη, που τον έχει γοητεύσει και ασφαλώς βρήκε την οικογενειακή ευτυχία στο πρόσωπο της συζύγου του και των παιδιών του. Η ζωή και ο αγώνας για τον Γιάννη συνεχίζονται. Εργάζεται και θα εργάζεται επί πολύ ακόμη αόκνως «από φυλακή πρωίας έως νυκτός», για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον Θεό και στον άνθρωπο. Αμέτρητοι άνθρωποι περνούν και θα περνούν από τη βάσανο της επιστήμης του, τις γνώσεις του και την εμπειρία του και θα ευρίσκουν παρηγοριά και θεραπεία, ενώ μια ολόκληρη ενορία θα ευφραίνεται από τα ακούσματα της ψαλτικής του τέχνης.
Θα μπορούσα ακόμη να αναφέρω πολλά, όμως επειδή γνωρίζω τον χαρακτήρα και το ήθος του, θα πω μόνο ότι θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, που έχω τον Γιάννη αδερφό μου.

Κλικάρετε την εικόνα και κατεβάστε το βιβλίο σε μορφή PDF