Ιατρός Γαστρεντερολόγος

Εργαστηριακά ευρήματα
     Προέχει η ήπια ή μέτρια αναιμία και η θετική για παρουσία αίματος εξέταση κοπράνων. Η γαστροσκόπηση καθώς κατά δεύτερο λόγο η ακτινογραφία του στομάχου (όπου η γαστροσκόπηση δεν είναι διαθέσιμη) επιβεβαιώνουν τη διάγνωση, η οποία επισφραγίζεται με την ιστολογική εξέταση δειγμάτων που λαμβάνονται από τον όγκο μέσω του γαστροσκοπίου. Άλλες απεικονιστικές εξετάσεις περιλαμβάνουν την αξονική και την μαγνητική τομογραφία κοιλίας και το ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα. Οι εξετάσεις αυτές χρησιμοποιούνται γενικώς για την λεγόμενη «σταδιοποίηση» της νόσου, δηλαδή για τον καθορισμό του βαθμού διήθησης των γειτονικών ή των απομακρυσμένων οργάνων από τον όγκο.

​

Διάγνωση
     Η διάγνωση της νόσου συνήθως καθυστερεί λόγω της απουσίας ή / και της μη κατάλληλης αξιολόγησης των πρόδρομων σημείων και συμπτωμάτων από τον ιατρό και από τον ασθενή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά από τα συμπτώματα του καρκίνου του στομάχου μοιάζουν με τα συμπτώματα που προκαλούνται από άλλα κοινά νοσήματα του ανωτέρου πεπτικού όπως είναι το πεπτικό έλκος, οι παθήσεις του παγκρέατος κλπ. Παράλληλα πολλοί από τους ασθενείς αντιμετωπίζουν τα πρόδρομα συμπτώματα με λήψη αντιελκωτικών φαρμάκων. Το καλό συμπτωματικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται με τα φάρμακα αυτά καθυστερεί σημαντικά την διάγνωση της νόσου.
    Διεθνώς συνιστάται όπως άτομα ηλικίας άνω των 45 ετών με δυσπεπτικά ενοχλήματα τα οποία παρατείνονται για διάστημα μεγαλύτερο των 2-3 μηνών, καθώς και με συμπτώματα δηλωτικά της ύπαρξης οργανικής νόσου όπως π.χ. αναιμίας, να υποβάλλονται χωρίς καθυστέρηση σε γαστροσκόπηση. 

​

Θεραπεία
     Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου αποτελεί την ενδεδειγμένη θεραπευτική αντιμετώπιση. Εν τούτοις δεν είναι όλοι οι ασθενείς σε θέση να χειρουργηθούν εξ αιτίας του γεγονότος ο όγκος είναι πολύ προχωρημένος κατά την ώρα της διάγνωσης. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία αποτελούν επικουρικές θεραπείες. Η καταστροφή του όγκου με Laser σε ανεγχείρητες περιπτώσεις καθώς και η εφαρμογή παρόμοιας μεθόδου που ονομάζεται Argon Plasma Coagulation, και η φωτοδυναμική θεραπεία αποτελούν επίσης θεραπείες που προτείνονται για την αντιμετώπιση ορισμένων επιπλοκών του όγκου όπως πχ η αιμορραγία. Οι τελευταίες αυτές μέθοδοι υπάρχουν σε ικανοποιητικό αριθμό δημοσίων και ιδιωτικών νοσοκομείων της χώρας μας. 
    Ακόμη η ψυχολογική υποστήριξη των πασχόντων έχει μεγάλη σημασία. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω ομάδων υποστήριξης, οι οποίες μπορούν να προσφέρουν πολλά ανακουφίζοντας τους ασθενείς από το ψυχολογικό stress και την ψυχολογική επιβάρυνση της νόσου.

​

Πρόγνωση
    Η πρόγνωση της νόσου δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και σήμερα ως καλή. Μικρό ποσοστό ασθενών επιβιώνει 5 χρόνια μετά την επέμβαση. Η μεγαλύτερη ελπίδα των ασθενών είναι η ανακάλυψη του καρκίνου σε πρώιμο στάδιο. Εάν αυτό γίνει τότε η πενταετής επιβίωση φθάνει ή υπερβαίνει το 80% των ασθενών. Διαφορετικά η συνολική πενταετής επιβίωση δεν υπερβαίνει το 18% για τους άνδρες και το 25% για τις γυναίκες.

​

Πρόληψη
   Η πρόληψη της νόσου μπορεί να επιτευχθεί αν οι ομάδες υψηλού κινδύνου δηλαδή τα άτομα που έχουν τις προκαρκινικές καταστάσεις που προαναφέρθηκαν ενταχθούν σε πρόγραμμα παρακολούθησης με τακτικές ενδοσκοπήσεις και βιοψίες υπόπτων βλαβών. Ακόμη σε χώρες με υψηλή επίπτωση του νεοπλάσματος όπως πχ η Ιαπωνία διενεργούνται με επιτυχία προγράμματα τακτικού ελέγχου των ατόμων εκείνων που διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του στομάχου. Η διακοπή του καπνίσματος μειώνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του στομάχου.