Tα φάρμακα αυτής της κατηγορίας είναι τα πλέον ευρέως χρησιμοποιούμενα σήμερα στη Γαστρεντερολογία. Η αναστολή του γαστρικού οξέος του στομάχου που προκαλείται από τη δράση αυτών των φαρμάκων προκαλεί σημαντική ανακούφιση από τα συμπτώματα εκατομμυρίων ασθενών σε όλο τον κόσμο που πάσχουν από Γαστροοισοφαγική Παλινδρομική Νόσο ή Πεπτικό Έλκος.
H μακροχρόνια χρήση τους όμως είναι άμοιρη κινδύνων?
Σε πρόσφατη προοπτική, πληθυσμιακή μελέτη ("UK Biobank"), παρακολουθήθηκαν 19.229 ενήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 χωρίς ιστορικό χρόνιας καρδιοπάθειας ή καρδιακής ανεπάρκειας, για διάστημα 11 ετών. Οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δύο ομάδες, η μία ομάδα ανέφερε στο ιστορικό της ότι ελάμβανε χρονίως κάποιο από τα φάρμακα της ομάδος των PPIs, ενώ η άλλη ομάδα όχι. Στη διάρκεια της μακροχρόνιας παρακολούθησης διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 που ελάμβαναν θεραπευτικά PPIs είχαν υψηλότερο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου (27% υψηλότερο), εμφράγματος του μυοκαρδίου (34%), καρδιακής ανεπάρκειας (35%) και συνολικής θνησιμότητας (30%) σε σύγκριση με τους διαβητικούς που δεν ελάμβαναν PPIs. Τα αποτελέσματα της περαιτέρω στατιστικής ανάλυσης έδειξαν ότι η συσχέτιση αυτή παρέμεινε στατιστικά σημαντική ακόμη και μετά από προσαρμογή για παράγοντες όπως η ένδειξη για λήψη PPIs, και η λήψη αντιδιαβητικών ή αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων.